La belgique - l'air de rien

De fotografische identiteit van een stad of een land is nooit banaal. Terwijl Parijs, Londen, New York, Frankrijk, de Verenigde Staten en vele andere op dit vlak een voorkeursbehandeling krijgen, hebben fotografen zelden aandacht voor België, wellicht met uitzondering van Brussel. In België, alsof er niets aan de hand is geeft de Franse fotograaf Bernard Plossu met uiterst diverse, maar stilistisch coherente beelden zijn visie op Brussel, Luik, Charleroi, Antwerpen, de Noordzee en het Belgische platteland. Het zijn cinematografische beelden, travellings opgeroepen door bovenleidingen of glimmende sporen van treinen en trams. Het zijn beelden van slordige (de metro van Charleroi) of perfect beheerste (het station Luik-Guillemins) architecturale composities. Het zijn door het venster van een trein of auto geobserveerde landschappen. Het is het schemerlicht, op het moment dat het nog bleke schijnsel van koplampen op in de regen glimmende straten weerkaatst. Het België van Plossu, stemt overeen met dat van de Belgen : zonnig en regenachtig, soms de twee tegelijk. Tussen de lijnen tekenen zich de contouren af van een geschiedenis van het industriële, culturele, stedelijke, sociale, economische en institutionele België. De beelden in zwartwit ademen nostalgie. De Fressondrukken in kleur zijn warmer. Allemaal vertellen ze een flard van het verhaal dat zich ontrolt naarmate het boek vordert en de beelden met elkaar in dialoog gaan. Het is wel degelijk een boek, een portret van een land dat minder vreemd is dan het lijkt. B. M.